Jesień idzie przez park...

... takie nawiązanie do tego co nadchodzi ;) 

A jeśli już przeminie ta dobra strona jesieni i ogrzewające teraz powiewy wiatru zamienią się w chłodne i nieprzyjemne podmuchy, kolorowe liście opadną z drzew, a za oknem zacznie się szarość i nieustanne deszcze... to jedynym lekarstwem, żeby nie wpaść w zły nastrój i jesienną chandrę będzie coś, co ja zapodaję sobie już teraz na zapas ;) 

Coś słodkiego... czyli sernik na zimno... ( w końcu taka pora roku :P ) A co, trzeba być zapobiegliwym... ;)

Welcome Home

Przywitałam się szybko Metallicą, a pożegnam jeszcze szybciej moją zakończoną wizją, która przez jakiś czas dręczyła mnie w głowie, ale skutecznie została już uwolniona na kartkę papieru :P
Wciąż próbuję zabić moje najgorsze demony w sobie (brak cierpliwości, lenistwo, niedbalstwo itp, itd...) bo te wszystkie negatywy przeszkadzają w perfekcyjnym zrobieniu dobrego rysunku (i nie tylko, ogólnie komplikują życie...), ale sam fakt zdania sobie z nich sprawy i wielka determinacja aby się z nimi zmierzyć, są początkiem drogi ku lepszemu, prawda?
Przynajmniej tak sobie wmawiam... ;)

Ate

Więcej żądasz więcej masz

Taki jest prawdziwy świat

I nie wiem czy to zmienisz

Więcej kochasz więcej dasz

Miłość ktoś zamieni ci w płacz

I tak na całej ziemi

Może lepiej nie wiedzieć że masz tylko siebie

Może lepiej się łudzić że Bóg jest jednym z ludzi

Może lepiej nie wiedzieć że masz tylko siebie

Łatwiej karmić się prawdą że On jest tylko zasnął

Zagubiona w lesie słów

Tak jak dziecko co szuka snu

Płakałam kiedy brakło sił

Serce kiedyś jak ze szkła

Dziś jak hartowana stal

Już nie modlę się

Tylko czasem krzyczę krzyczę

Może lepiej nie wiedzieć że masz tylko siebie

Może lepiej się łudzić że Bóg jest jednym z ludzi

Może lepiej nie wiedzieć że masz tylko siebie

Łatwiej karmić się prawdą że On jest tylko zasnął

Więcej żądasz więcej masz

Więcej kochasz więcej dasz

I tak na całej ziemi

Proszę przytul mocno mnie

I ukołysz przerwany sen

Śniłam o nadziei ...